நீங்கள் ஆப்பிளா? பேரிக்காயா? - டாக்டர் கு.கணேசன்

அபர்ணா இரண்டு வயதுக் குழந்தை. ஒல்லியாக இருந்தாள். வயதுக்கு ஏற்ற எடை இல்லை. ஆனால், சுட்டியாக இருந்தாள். என் அறைக்குள் நுழைந்ததும் மழலையில் எனக்கு “குட் ஈவினிங்” சொன்னாள். என் மேஜை மீது இருந்த பேனாவை எடுப்பதும், பிரிஸ்கிரிப்ஷன் பேடைப் புரட்டுவதுமாக இருந்தாள்.

“என்ன விஷயம்?” என்றேன். “குழந்தை ஒல்லியாக இருக்கிறாள். குண்டாக வேண்டும். டானிக் எழுதிக்கொடுங்கள்!” என்றனர் பெற்றோர். “நோய் ஏதுமின்றி குழந்தை ஓடியாடிக்கொண்டிருந்தால், அதுவே போதும். குண்டாக இருக்க வேண்டும் என்பது இல்லை!” என்றேன். கேட்கவில்லை. இப்படி பலருக்கும் குழந்தை கொழு கொழுவென குண்டாக இருந்தால்தான் அழகு, ஆரோக்கியம். பசிக்கு ஒரு டானிக், சத்துக்கு ஒரு டானிக் எழுதிக்கொடுத்தேன். இவை போதாதென்று வீட்டில் ஹார்லிக்ஸ், பூஸ்ட், புரோட்டீன் பவுடர் என்று ஏகப்பட்ட சத்துணவுகளையும் ஊட்டியதில், அடுத்த ஆறு மாதங்களில் அபர்ணா குண்டாகிவிட்டாள். பெற்றோரின் சந்தோஷத்துக்கு அளவே இல்லை. 

அதே அபர்ணா கல்லூரிப் படிப்பை முடித்து, கல்யாணத்துக்குத் தயாராகிவிட்டாள். அப்போது என்னிடம் அழைத்து வந்தனர். “அபர்ணா ரொம்பவே வெய்ட் போட்டுட்டா, டாக்டர். ஏதாவது மாத்திரை கொடுத்து உடம்பைக் குறையுங்கள்” என்றனர். அவள் குண்டாக இருப்பதால், நல்ல மாப்பிள்ளை கிடைப்பது தடைபட்டுவிடக்கூடாது என்ற கவலை அவர்கள் முகத்தில் தெரிந்தது!

குண்டாக இருப்பதால் ஏற்படக்கூடிய கல்யாணத்தடை போன்ற சமூகக் கவலைகளைவிட உடல்ரீதியாகக் கவலைப்படவும் நிறைய விஷயங்கள் இருக்கின்றன என்பது அநேகம் பேருக்குத் தெரிவதில்லை. இன்றைய வாழ்க்கைச் சூழலில் குழந்தைகளுக்கு மட்டுமல்ல, பெரியவர்களுக்கும் உடல் உழைப்பு குறைந்துவிட்டது. நம் உணவுமுறையும் மாறிவிட்டது. ஆரோக்கியமான இந்தியப் பாரம்பரிய உணவுமுறையை மறந்து, ஃபாஸ்ட் ஃபுட் கலாசாரத்துக்கு மாறிவிட்டோம். இதன் விளைவால், ‘இளம் வயதிலேயே உடல் பருமன் வந்து அவதிப்படுவோர் இந்தியாவில் மட்டும் 4 கோடிப் பேர்’ என்கிறது உலக சுகாதார நிறுவனம். 

இது 2030ல் இரண்டு மடங்காக அதிகரித்துவிடும் என்று அது எச்சரித்துள்ளது. உடல் பருமன் பிரச்னை தனித்து வந்தால் பரவாயில்லை. சர்க்கரை நோய், உயர் ரத்த அழுத்தம், மன அழுத்தம், உளவியல் பிரச்னைகள், மூட்டுவலி, முதுகுவலி, குறைவான உறக்கம், குடல் இறக்கம், குடல் புற்றுநோய், குழந்தைப்பேறு இல்லாதது, மாரடைப்பு, பக்கவாதம், பித்தப்பையில் கல் என்று அடுத்தடுத்து இதர பிரச்னைகளையும் தன்னுடன் அழைத்து வரும். ‘உடல் குண்டு நம் ஆரோக்கியத்துக்கு வேட்டு வைக்கும் ஓர் அணுகுண்டு’ என்கிறது மருத்துவம். 

ஆனால், இதைப் பலரும் புரிந்துகொள்வதில்லை. ‘குண்டுக் குழந்தைகள்தான் ஆரோக்கியமானவர்கள்’ என்று தொலைக்காட்சி விளம்பரங்கள் காலம் காலமாக நம் பொது புத்தியில் புதைத்து வைத்திருப்பது ஒரு காரணம். நடு வயதில் ‘செல்லத் தொப்பை’ இருப்பதைப் பெருமையாகக் கருதுவோரும் நம்மிடம் அதிகம். 

எது உடல் பருமன்?

உங்கள் எடை சரியாக இருக்கிறதா, இல்லையா என்று சர்டிஃபிகேட் தருவது ‘பாடி மாஸ் இண்டெக்ஸ்’ (Body Mass Index - BMI).  இது ஒரு சின்ன கணக்குதான். உங்கள் எடையை கிலோவில் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். உயரத்தை மீட்டரில் அளந்து கொள்ளுங்கள். உயரத்தின் அளவை அதே அளவால் பெருக்கிக் கொள்ளுங்கள். உடல் எடையை இந்த அளவால் வகுத்துக் கிடைக்கும் விடை உங்கள் பி.எம்.ஐ. பி.எம்.ஐ = (உடல் எடை கிலோகிராமில்)/(உயரம் × உயரம் மீட்டரில்) இது 18.5க்குக் கீழே இருந்தால், உடல் எடை குறைவு (Under weight) என்று அர்த்தம். 18.5 முதல் 22.5க்குள் இருந்தால், சரியான உடல் எடை (Normal weight).  22.5-27.4 என்று இருந்தால் அதிக உடல் எடை (Over weight). 

27.5க்கு மேல் என்றால் உடல் பருமன் (Obesity). இது 40ஐக் கடந்துவிட்டால், ஆபத்தான உடல் பருமன் (Extreme Obesity) என்று அர்த்தம். இது சமீபத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் இந்தியர்களுக்கான பி.எம்.ஐ. அளவு. குண்டாக இருப்பதில் இரண்டு வகை உண்டு. உடல் முழுவதும் குண்டாக இருப்பது முதல் வகை. இதை ‘பேரிக்காய் மாடல்’ என்கிறோம். வயிற்றுப்பகுதி மட்டும் குண்டாக இருப்பது இரண்டாவது வகை. இதை ‘ஆப்பிள் மாடல்’ என்கிறோம். இரண்டுமே மோசம்தான். பேரிக்காய் வடிவத்தினரைவிட ஆப்பிள் வடிவத்தினருக்கு மேற்சொன்ன நோய்கள் அதிகம் வருகின்றன என்கிறது ஓர் ஆராய்ச்சி முடிவு. இவர்கள்தான் அதிக எச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டும். 

ஆங்கிலத்தில் ஒரு மருத்துவ மொழி உண்டு. ‘Increase in waist line will decrease the life line’. சராசரி வயதுள்ள ஆண்களுக்குச் சரியான இடுப்புச் சுற்றளவு 88 செ.மீ.; பெண்களுக்கு இது 80 செ.மீ. இந்த அளவுக்கு மேல் அதிகமாக இருப்பவர்கள் உடல் பருமன் எனும் ஆபத்தான எல்லைக்குள் கால் வைத்து விட்டார்கள் என்று அர்த்தம். சரி, உடல் பருமனுக்கு என்ன காரணம்?

முதல் காரணமும் முக்கியக் காரணமும் உணவுதான். ஆனால், குண்டாக இருப்பவர்களைக் கேட்டுப் பாருங்கள். “ஐயோ, நான் எதுவுமே சாப்பிடவில்லை. ஏன்தான் இப்படி குண்டாகிறேனோ!” என்று புலம்புவார்கள். இவர்களின் உணவுப் பட்டியலைக் கூர்ந்து கவனித்தால்தான் அவர்கள் செய்யும் தவறுகள் புரியும். இவர்கள் பல நேரங்களில் அதிமாகவோ அல்லது அதிக கலோரி கொண்ட உணவுகளையோ சாப்பிட்டிருப்பார்கள். முக்கியமாக, இவர்கள் சாப்பிடும் நொறுக்குத்தீனிகளைக் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள மாட்டார்கள், அதுதான் எதிரி என்பது தெரியாமல்! 

நமக்கு சராசரியாக தினமும் 1800 கலோரி உணவுதான் தேவை. ஆனால், நாம் சாப்பிடும் தினசரி உணவில் சராசரியாக 3000 கலோரி உள்ளது. அதிக கொழுப்புள்ள, எண்ணெயில் வறுத்த, பொரித்த இறைச்சி உணவுகள், முட்டை, தயிர், நெய், வெண்ணெய், இனிப்புகள், நொறுக்குத் தின்பண்டங்கள் போன்றவற்றை அதிகமாகச் சாப்பிடுவது இதற்குக் காரணம்.

உடல் உழைப்பு குறைந்துபோனது அடுத்த காரணம். உட்கார்ந்த இடத்திலேயே வேலை பார்க்கும் வசதிகள் அதிகமாகிவிட்டன. மாடிப்படி ஏறுவதைத் தவிர்த்து ‘லிஃப்ட்’ பயன்படுத்துகிறோம். அருகில் உள்ள கடைக்குக்கூட டூ வீலரில்தானே செல்கிறோம்! குழந்தைகளுக்கும் சரி, பெரியவர்களுக்கும் சரி விளையாட்டு நேரம் ரொம்பவே சுருங்கிவிட்டது. இப்படி உடல்ரீதியாகச் செலவழிக்கும் சக்தி குறைந்துவிட்டது. சாப்பிடும் உணவிலுள்ள சக்தி இதனால் தேங்கிவிடுவதுதான் தொப்பைக்கு வரவேற்பு வளையம் வைக்கிறது.

நீண்ட காலம் எடுத்துக்கொள்ளும் ஹார்மோன் மாத்திரைகள், மனச்சோர்வை நீக்கும் மருந்துகள், ஸ்டீராய்டு மாத்திரைகள், பரம்பரை போன்ற காரணங்களால் உடல் எடை கூடும். தைராய்டு சுரப்பு குறைவது, இதயச் செயலிழப்பு, சிறுநீரக செயலிழப்பு போன்ற நோய்கள் உடலின் திரவக் கொள்ளளவை அதிகரித்து, உடல் எடையை அதிகரிக்கும். உடல் பருமனுக்குக் காரணம் எதுவென்று சரியாகத் தெரிந்துகொண்டு அதை சரி செய்தால், உடல் எடை குறையும். ஆனால், பலரும் பட்டினி போட்டால் உடல் எடை குறைந்துவிடும் என்று நினைத்து பட்டினி கிடப்பார்கள். இது தப்பான கணக்கு. 

ஒருவேளை சாப்பிடாமல் இருந்துவிட்டு, அடுத்த வேளை சாப்பிடும்போது அவர்களையும் அறியாமல் அதிகமாகச் சாப்பிட்டுவிடுவார்கள் என்கிறார்கள் ஆராய்ச்சியாளர்கள். இன்னொரு ‘கோஷ்டி’ இருக்கிறது. மாத்திரை சாப்பிட்டால் ஸ்லிம்மாகி விடலாம் என்று ஆசை காட்டும் மாயாஜால விளம்பரங்களுக்கு மயங்கி, இவர்கள் மாதக் கணக்கில், டன் கணக்கில் மாத்திரை சாப்பிடுவார்கள். ஆயிரக் கணக்கில் பணம் கரைந்து போனதும், கிட்னி சட்னியானதும்தான் மிச்சம். உடல் எடை குறையாது. 

நம் உடல் எடை ஒரே நாளில் கூடிவிடுவதில்லை. ஆனால் எடை குறைப்பு மட்டும் உடனே நிகழ்ந்துவிட வேண்டும் என்று பேராசைப்படுகிறோம். உடல் இளைக்க பயிற்சி இருக்கிறதா, மருந்து இருக்கிறதா, லேகியம் இருக்கிறதா என விளம்பரங்களைத் தேடி அலைகிறோம். ஒன்றைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். உடல் எடை திடீரெனக் குறைந்தாலும் ஆரோக்கியத்துக்கு ஆபத்து! படிப்படியாகத்தான் அது குறைய வேண்டும். 

உங்கள் உடல் வாகையும் உணவுப் பழக்கத்தையும் முறையாக ஆராய்ந்து, படிப்படியாக மாற்றங்களை நிகழ்த்தினால், நிச்சயம் பலன் கிடைக்கும். மாதத்துக்கு அரை கிலோ எடை குறைந்தால், சரியான பாதையில் செல்கிறீர்கள் என்று அர்த்தம். உங்களுக்கு நீங்களே ‘சபாஷ்’ சொல்லிக்கொள்ளலாம்!

எடையைக் குறைக்க என்ன வழி?

* டயட்டீஷியன் துணையோடு ஆரோக்கிய உணவுத் திட்டம் தயாரிக்க வேண்டும். காலையில் இட்லி, இடியாப்பம் போன்ற ஆவியில் அவித்த உணவுகளை அளவோடு சாப்பிட வேண்டும். கேசரி, வடை, பூரி, பட்டர் நாண், ருமாலி ரொட்டி போன்றவை ஆகாது. மதியம் ஒரு பங்கு சாதம், இரண்டு மடங்கு காய்கறிகள். இரவில் சாதம் வேண்டாம். எளிதில் செரிக்கும் டிபன் வகைகள் பெஸ்ட். உறங்குவதற்கு முன்பு ஒரு பழம் சாப்பிட வேண்டும்.

* கிழங்கு வகைகளைக் குறைத்துக்கொண்டு, முட்டைக்கோஸ், வாழைத்தண்டு, கீரைகள், பாகற்காய் போன்ற கலோரி குறைந்த காய்களைச் சாப்பிட வேண்டும்.

* உணவில் எண்ணெய், வனஸ்பதி குறைப்பது முக்கியம். பாமாயில் வேண்டவே வேண்டாம். நெய், வெண்ணெய், தயிர், முந்திரி, பாதாம், ஐஸ்கிரீம் ஆகியவற்றை நினைத்துக்கூட பார்க்கக் கூடாது.

* அசைவம் விரும்புகிறவர்கள் தோல் மற்றும் கொழுப்பு நீக்கப்பட்ட கோழி இறைச்சி மற்றும் மீன் உணவைக் குழம்பு வைத்து அளவோடு சாப்பிடலாம். ‘ரோஸ்ட்’ உணவுகள் ஆகாது. முட்டையின் வெள்ளைக்கரு மட்டும் சாப்பிடலாம். மஞ்சள் கரு வேண்டாம். 

* மாலையில் பஜ்ஜி, வடை, சமோசா, சிப்ஸ் போன்றவற்றுக்குப் பதிலாக  சுண்டல், பயறு, பழ சாலட் சாப்பிட வேண்டும்.

* ஃபாஸ்ட் ஃபுட் ஆகவே ஆகாது.

* மதுவுக்கு ‘நோ’ சொல்லுங்கள்.

* தினமும் ஒரு மணி நேரம் விளையாட்டு, நடைப்பயிற்சி, உடற்பயிற்சி, நீச்சல் பயிற்சி என்று எது முடிகிறதோ அதைச் செய்ய வேண்டும்.

* ‘லிப்போசக்‌ஷன்’ என்ற கொழுப்பு நீக்கல் சிகிச்சை உதவலாம். உடல் பருமனைக் குறைக்க பேரியாட்ரிக் சிகிச்சை (Bariatric surgery) இருக்கிறது. இதில் ‘ஸ்லீவ் கேஸ்ட்ரெக்டமி’ (Sleeve Gastrectomy) எனும் அறுவை சிகிச்சை நல்ல பலன் தருகிறது.